Tłumaczenia: Français
Asercje są mieszane w obiekcie wykonawczym dostarczonym do każdej implementacji testowej:
test('unicorns are truthy', t => {
t.truthy('unicorn'); // Assertion
});Asercje są powiązane z ich testem, dzięki czemu można przypisać je do zmiennej lub przekazać:
test('unicorns are truthy', t => {
const truthy = t.truthy;
truthy('unicorn');
});Jeśli w jednym teście napotkamy wiele błędów asercji, AVA wyświetli tylko pierwszy z nich.
Plany asercji gwarantują, że testy zakończą się pomyślnie tylko wtedy, gdy wykonano określoną liczbę asercji. Pomogą ci wychwycić przypadki, w których testy kończą się zbyt wcześnie. Powodują również, że testy zakończą się niepowodzeniem, jeśli wykonanych zostanie zbyt wiele asercji, co może być przydatne, jeśli masz asercje w wywołaniach zwrotnych lub pętlach.
Jeśli nie określisz planu asercji, test nadal zakończy się niepowodzeniem, jeśli nie zostaną wykonane żadne asercje. Ustaw failWithoutAssertions opcje na false w AVA'owej package.json konfiguracji aby wyłączyć to zachowanie.
Zauważ, że w przeciwieństwie do tap oraz tape, AVA nie kończy automatycznie testu po osiągnięciu planowanej liczby asercji.
Poniższe przykłady zakończą się pozytywnym testem:
test('resolves with 3', t => {
t.plan(1);
return Promise.resolve(3).then(n => {
t.is(n, 3);
});
});
test.cb('invokes callback', t => {
t.plan(1);
someAsyncFunction(() => {
t.pass();
t.end();
});
});Natomiast te nie:
test('loops twice', t => {
t.plan(2);
for (let i = 0; i < 3; i++) {
t.true(i < 3);
}
}); // Fails, 3 assertions are executed which is too many
test('invokes callback synchronously', t => {
t.plan(1);
someAsyncFunction(() => {
t.pass();
});
}); // Fails, the test ends synchronously before the assertion is executedKażdą asercję można pominąć za pomocą modyfikatora skip. Pominięte asercje są nadal liczone, więc nie ma potrzeby zmiany planowanej liczby asercji.
test('skip assertion', t => {
t.plan(2);
t.is.skip(foo(), 5); // No need to change your plan count when skipping
t.is(1, 1);
});Włączając Babel włączy również power-assert, co daje bardziej opisowe komunikaty asercji.
Weźmy ten przykład, używając standardowej bibiloteki Node'a assert:
const a = /foo/;
const b = 'bar';
const c = 'baz';
require('assert').ok(a.test(b) || b === c);Jeśli wkleisz to do Node REPL, zwróci:
AssertionError: false == true
Z AVA'ową asercją assert jednakże, ten test:
test('enhanced assertions', t => {
const a = /foo/;
const b = 'bar';
const c = 'baz';
t.assert(a.test(b) || b === c);
});Pokaże:
6: const c = 'baz';
7: t.assert(a.test(b) || b === c);
8: });
Wartosc nie jest prawdziwa:
false
a.test(b) || b === c
=> false
b === c
=> false
c
=> 'baz'
b
=> 'bar'
a.test(b)
=> false
b
=> 'bar'
a
=> /foo/
Możesz użyć dowolnej biblioteki asercji zamiast lub oprócz wbudowanej, pod warunkiem, że zgłasza wyjątki w przypadku niepowodzenia asercji.
Nie zapewni to tak przyjemnego wrażenia, jak w przypadku wbudowanych asercji jednak nie będziesz mógł użyć [planowania asercji](#planowanie asercji) (zobacz #25).
Będziesz musiał skonfigurować AVA, aby testy nie zakończyły się niepowodzeniem, jeśli nie zostaną wykonane żadne asercje, ponieważ AVA nie może stwierdzić, czy asercje niestandardowe przejdą. Ustaw failWithoutAssertions opcję na false w AVA'owej package.json konfiguracji.
const assert = require('assert');
test('custom assertion', t => {
assert(true);
});Przekazywanie asercji.
Nieudana asercja.
Zapewnia, że value jest prawdziwe. To jest power-assert włączone.
Zapewnia, że value jest prawdziwe.
Zapewnia, że value jest fałszywe.
Zapewnia, że value jest true.
Zapewnia, że value jest false.
Zapewnia, że value jest takie samo jak expected. Jest to oparte na Object.is().
Zapewnia, że value nie jest takie samo jak expected. Jeset to oparte na Object.is().
Zapewnia, że value jest głęboko równe expected. Zobacz Concordance po więcej szczegółów. Działa z elementami React oraz react-test-renderer.
Zapewnia, że value nie jest głęboko równe expected. Odwrotność .deepEqual().
Zapewnia, że błąd jest rzucony. fn musi być funkcją, która powinna rzucić. Wyrzucona wartość musi być błędem. Jest zwracana, aby można było uruchomić więcej asercji przeciwko temu.
expectation może być obiektem o jednej lub więcej z następujących właściwości:
instanceOf: konstruktor, zgłoszony błąd musi być instancją klasyis: wyrzucony błąd musi być ściśle równyexpectation.ismessage: albo ciąg znaków, który jest porównywany z komunikatem o błędzie wyrzuconym, albo wyrażenie regularne, które jest dopasowane do tego komunikatuname: oczekiwana wartość.namewyrzuconego błęducode: oczekiwana wartość.codewyrzuconego błędu
expectation nie trzeba określać. Jeśli nie potrzebujesz, ale chcesz ustawić komunikat potwierdzający, musisz określić null.
Przykład:
const fn = () => {
throw new TypeError('🦄');
};
test('throws', t => {
const error = t.throws(() => {
fn();
}, {instanceOf: TypeError});
t.is(error.message, '🦄');
});Zapewnia, że zgłaszany jest błąd. thrower może być funkcją asynchroniczną, która powinna zostać rzucona, lub obietnicą (promise), która powinna odrzucić. Asercja powinna być awaited.
Wyrzucona wartość musi być błędem. Jest zwracana, aby można było uruchomić więcej asercji przeciwko temu.
expectation może być obiektem o jednej lub więcej z następujących właściwości:
instanceOf: konstruktor, zgłoszony błąd musi być instancją klasyis: wyrzucony błąd musi być ściśle równyexpectation.ismessage: albo ciąg znaków, który jest porównywany z komunikatem o błędzie wyrzuconym, albo wyrażenie regularne, które jest dopasowane do tego komunikatuname: oczekiwana wartość.namewyrzuconego błęducode: oczekiwana wartość.codewyrzuconego błędu
expectation nie trzeba określać. Jeśli nie potrzebujesz, ale chcesz ustawić komunikat potwierdzający, musisz określić null.
Przykład:
test('throws', async t => {
await t.throwsAsync(async () => {
throw new TypeError('🦄');
}, {instanceOf: TypeError, message: '🦄'});
});const promise = Promise.reject(new TypeError('🦄'));
test('rejects', async t => {
const error = await t.throwsAsync(promise);
t.is(error.message, '🦄');
});Zapewnia, że błąd nie jest zgłaszany. fn musi być funkcją, która nie powinna rzucać.
Zapewnia, że błąd nie jest zgłaszany. nonThrower może być funkcją asynchroniczną, której nie należy rzucać, lub obietnicą (promise), która powinna zostać rozwiązana.
Tak jak asercja .throwsAsync(), musisz poczekać na zakończenie asercji:
test('resolves', async t => {
await t.notThrowsAsync(promise);
});Zapewnia, że contents pasuje do regex.
Zapewnia, że contents nie pasuje do regex.
Porównuje wartość expected z uprzednio zarejestrowanym snapshotem. Snapshoty są przechowywane dla każdego testu, więc upewnij się, że nadajesz swoim testom unikalne tytuły. Alternatywnie przekazaż obiekt options do wybrania określonego snapshota, na przykład {id: 'my snapshot'}.
Snapshot asercji nie można pominąć, gdy snapshoty są aktualizowane.
.try() pozwala ci spróbować asercji bez powodowania niepowodzenia testu.
Funkcja implementacji zachowuje się tak samo jak każda inna funkcja testowa. Możesz nawet używać makr. Pierwszy argument tytułu jest zawsze opcjonalny. Dodatkowe argumenty są przekazywane do funkcji implementacji lub makra.
.try() jest funkcją asynchroniczną. Musisz await. Wynikowy obiekt ma metody commit() oraz discard(). Musisz zdecydować, czy zatwierdzić, czy odrzucić wynik. Jeśli commitujesz nieudany wynik, test się nie powiedzie.
Możesz sprawdzić, czy próba się powiodła za pomocą właściwości passed. Wszelkie błędy asercji są dostępne za pośrednictwem właściwości errors. Tytuł próby jest dostępny za pośrednictwem właściwości title.
Logi z t.log() są dostępne poprzez właściwość logs. Możesz wybrać przechowywanie tych logów w ramach testu, przekazując {retainLogs: true} do metod commit() i discard().
Funkcja implementacji otrzymuje własny kontekst wykonania, podobnie jak funkcja testowa. Trzeba uważać, aby wykonywać asercje tylko w kontekście wykonania próby. Przynajmniej jedna asercja musi zostać potwierdzona dla twojej próby przejścia.
Możesz uruchomić wiele prób jednocześnie, w ramach jednego testu. Nie można jednak używać snapshotów.
Przykład:
const twoRandomIntegers = () => {
const rnd = Math.round(Math.random() * 100);
const x = rnd % 10;
const y = Math.floor(rnd / 10);
return [x, y];
};
test('flaky macro', async t => {
const firstTry = await t.try((tt, a, b) => {
tt.is(a, b);
}, ...randomIntegers());
if (firstTry.passed) {
firstTry.commit();
return;
}
firstTry.discard();
t.log(firstTry.errors);
const secondTry = await t.try((tt, a, b) => {
tt.is(a, b);
}, ...randomIntegers());
secondTry.commit();
});